De Toonstelling
toonstellen en toonzetten
Al vanaf jongs af aan, zo rond12 jaar, ben ik bezig met het schrijven van teksten en melodieen, vaak tegelijkertijd, eigen korte verhaaltjes op muziek. Het schrijven van liedjes gaat altijd in het Engels en is een mix van allerlei genres. Dat doe ik al meer dan 45 jaar. Hierdoor kan ik de thema's die mij bezig houden vormgeven in een refrein en couplet en geef ik hiermee een inkijk in mijn belevingswereld.
Ik rolde als 17 jarige zangeres van een popband in de professionele wereld van de popmuziek en na een studie aan het Rotterdams Conservatorium ben ik altijd op het pad van muziek en later als hoofd van muziekafdelingen binnen diezelfde kunstvakhogelschool werkzaam gebleven.
Het is zo gewoon voor mij om muziek in mijn leven te hebben dat ik de kracht ervan soms uit het oog en het hart verlies. Het is er gewoon altijd.
Omdat het zo gewoon is word ik er met regelmaat door anderen op gewezen hoe fijn het toch is om de muziek als een rode draad door mijn leven te hebben. En dat het bijzonder is dat ik daar altijd op terug kan vallen en erop kan vertrouwen.
Het maakt mij altijd stil omdat ik mij besef dat door het 'normaliseren' van muziek in mijn leven ik mijzelf door deze 'bescheidenheid' geen recht aan doe. Wat maakt nou dat ik het zelf zo lastig vind om te benoemen en vooral, om trots op te zijn op wat ik heb bereikt en hoe ik dat heb gedaan.
Wellicht komt het door het gevoel dat ik altijd iets nieuws aan het leren ben en mijzelf niet zie als de muzikant, of de zangeres, manager, of nu als supervisor of coach. Het zijn allemaal rollen die in mijn leven voorbij zijn gekomen. Niet altijd in een duidelijke volgordelijkheid, vaak per toeval en ik stap daar dan vaak gewoon in door gewoon te gaan doen.
En, wellicht is het niet benoemen een vorm van wegvluchten van mijn eigen kwaliteiten en het klein houden van mijn ervaringen, 'ik doe maar wat'......Dat is natuurlijk niet waar.
In het nieuwe werk als supervisor en tijdens de intervisie gesprekken met aankomende of ervaren professionals zie ik ditzelfde vraagstuk in meerdere vormen terugkomen. Dan lijkt dit herontdekken van 'wie we zijn in het moment waar we zijn' meer nodig dan dat we soms willen toegeven. Bij de vraag of er behoefte is aan intervisie wordt vaak gezegd dat men dat zelf wel uitzoekt, en dat daar geen professionele begeleiding bij nodig is. En toch blijkt vaak dat, na de initiele terughoudendheid , het bespreken van zaken die jouw groei lijken tegen te houden met anderen in een veilig kader enorm helpend kan zijn. De ruimte nemen om je eigen verhalen nog eens onder de loep te nemen. Want daar komt het schrijven van eigen liedjes om de hoek kijken.
Je hoeft geen muzikant te zijn om je eigen verhalen te maken, en wellicht zing je niet maar heb je een andere hobby. Waar het om gaat is dat het kan helpen de verbinding te zien tussen het zetten van je eigen toon als 'jouw manier van communiceren en werken' en het (ten-)Toonstellen van je eigen belevingswereld, de manier waarop jij de wereld en het werk beleeft', om deze naast de Toonstellingen en belevingswerelden van anderen te zetten.
Daar waar geen ruimte wordt gemaakt voor al belevingen en waar samenwerken als iets wordt gezien wat men 'gewoon doet' lopen de zaken vaak stroef en, nog vaker, vast.
Mijn aanbod is om in samenwerking met De Toonstelling het gewoon te maken de positieve en effectieve kracht van intervisie te ervaren binnen de werkomgeving als toonzetten van het samenwerken
Toonstellen methodiek
Het vinden van de eigen toon en deze laten doorklinken in jouw dagelijkse handelen is een individuele zoektocht. Het afstemmen van jouw toon op die van anderen vraagt aandacht en een bereidheid om met elkaar bewust en vaardig te worden om tot volwassen en professionele samenwerkingen te komen.
Dat bewust worden doen we door in een veilig kader kennis en ervaring te delen.
Het vaardig worden doen we door in een veilig kader elkaar te leren de dialoog aan te gaan en de thema's die er zijn te leren benoemen.
Als organisatie begeleider heb ik ervaring in het aangaan van het gesprek hierover en heb ik ervaren dat de dialogische afstemming op elkaars toonstelling andere perspectieven concreet, zichtbaar en tastbaar kunnen maken.
Toonzetten
Wij sluiten ons vaak aan bij bestaande structuren en reeds ingezette bewegingen. Daar proberen we dan zo goed als mogelijk mee te bewegen. Dat doen we dagelijks op het werk, binnen de directe leefomgeving en in de grote wereld. Vaak komen we daar de stroevige thema's tegen, zoals processen die vastlopen en communicatie die stagneert.
Hoe dan weer de beweging te vinden is een toonzettend vraagstuk als 'wat gebeurd hier nou?" vaak voldoende om de dialoog op gang te krijgen.
Organisatiebegeleiding, Supervisie en Coaching
Ik zet mijn kennis en ervaring als supervisor, coach en organisatiebegeleider graag in als er een behoefte is aan het in beweging brengen van de toonsteling of toonzetting tussen mensen binnen organisaties.
Dit kan binnen teams en op individuele basis zijn en zowel op locatie als online.
Met mijn jarenlange ervaring als leidinggevende, supervisor en begeleider van studenten en ervaren professionals zet ik mijn kennis in om bewustwording van het menselijk en professionele handelen te herkennen om de eigen Toonstelling weer eens op te frissen .